دوباره پای غزل سویتان دوان شده است          حروف واژه عشقم ترانه خوان شده است

ردیف و قافیه هایم فقـط به ذوق شماست          که اینچنین همه همرنگ آسمان شده است

زبان رو به سـوی قـبـله مانده و طبعـم           به جان رسیده و انگار پرتوان شده است

فـضای آبـی شـعــرم نــثـار مـقــدمـتـان          بهـار هم به قـدوم شما جوان شده است

نَــمی ز بــارش حُـسن شـمــا و آل شما          کتاب شعر و غزلهای شاعران شده است

فضای شعر، پر از لطف بی کرانه توست

کرم نما و فرود آ که خـانه خانه توست

چه مـنّـتـی به سـر خـلـقـت خــدا داری           اگر به چشم زمین پای خویش بگذاری

سـحـاب رحـمـتـی و پـای آسـمـان خــدا          کـنار می کشد آن سـاعــتی که می باری

تو آخـرین گل یـاسی که نـقـش هایت را          به کوچـه بـاغ قــدیـمی شهـر می کاری

پس از تو صبح مدینه دگر نخـواهد دید          طـلـوع نـسـل خـدا را زمـان بــیـداری

لبان حضرت هادی پُر از ترانه توست

کرم نما و فرود آ که خـانه خانه توست